Historia

Początki obiektu sięgają końca XIX w., kiedy władze rosyjskie podjęły decyzję o budowie olbrzymiego kompleksu zabudowań przy dzisiejszej ul. Hrubieszowskiej, przeznaczone na potrzeby szpitala wojskowego. Integralną częścią zespołu miała być kaplica, usytuowana w południowo-zachodniej części kompleksu.

Budowla założona na planie krzyża greckiego powstał w 1899r. Rok później a mianowicie 25 czerwca 1900 r. wzniesiona z czerwonej cegły kaplica została poświęcona. Jako obiekt prawosławny funkcjonowała do 1915r. kiedy w raz z zabudowaniami szpitalnymi została przejęta przez armie austriacką. Obok kaplicy powstał cmentarz dla żołnierzy austriackich i rosyjskich, wykorzystywany następnie na pochówki żołnierzy polskich z okresu międzywojennego i z 1939r. W 1918 r. szpital zajęto na potrzeby Wojska Polskiego. Z kaplicy usunięto prawosławne wyposażenie i dostosowano do potrzeb obiektu rzymskokatolickiego. Od 1922r. obiekt obsługiwał ks. Stanisław Warchałowski, kapelan garnizonu chełmskiego. W okresie II wojny światowej cały obiekt przejęła armia niemiecka. Po zakończeniu działań wojennych kaplica powróciła do dawnej roli, jednak już w 1949 r. obiekt przestał wypełniać funkcje sakralne. Jako jeden z budynków wojskowej Składnicy Medycznej, kaplica była wykorzystana jako magazyn leków. Przyczyniło się to do poważnego zdewastowania obiektu.

Zasadnicza zmiana w sytuacji kaplicy nastąpiła w 1982 r. W wyniku starań proboszcza parafii Narodzenia NMP księdza Kazimierza Bownika budynek został przekazany na potrzeby sakralne. Po odnowieniu i wyposażeniu, budowla została przekształcona w kaplicę filialną parafii Mariackiej. Poświęcenia nowej świątyni dokonał w 1985r. sufragan lubelski ksiądz biskup Jan Śrutwa. Według relacji pierwszego proboszcza parafii, początkowo kaplicy miał patronować Brat Albert. Ostatecznie jednak świątynia otrzymała wezwanie Miłosierdzia Bożego. Równocześnie likwidacji uległ pobliski cmentarz wojskowy (prochy żołnierzy zostały przeniesione na cmentarz w Strupinie Łanowym), po którym pozostały jedynie dwa nagrobki.

Kolejna zmiana w funkcjonowaniu obiektu nastąpiła w 1993 r. Decyzją władz kościelnych kaplica została podniesiona do rangi kościoła parafialnego, zachowując dotychczasowe wezwanie. Pierwszym proboszczem nowej parafii został ksiądz Kazimierz Malinowski, kierujący dotychczas parafią pw. Św. Kazimierza w Chełmie. Skromny obiekt posiadający około 100 m2, w ograniczony sposób zaspokajał potrzeby duszpasterskie parafii, której obszar obejmował wydzielone tereny należące dotychczas do parafii Mariackiej, parafii Św. Ducha oraz parafii Chrystusa Odkupiciela.

Do parafii przyłączono także obok okolicznych ulic, miejscowości takie jak: Strupin Mały, Strupin Duży, Strupin Łanowy oraz część Pokrówki. Już w 1994 r. podjęto decyzje o rozbudowie świątyni. Projekt przygotowany przez Chełmskich architektów Wojciecha Palkę i Jana Kołodziejczyka przewidywał dobudowanie nowej nawy głównej od strony południowej i kruchty zwieńczonej trójkondygnacyjną wieżą o wysokości 30 m. Kształt zewnętrzny miał nawiązywać do istniejącego obiektu. W 1996 r. arcybiskup lubelski Bolesław Pylak dokonał poświęcenia i wmurowania kamienia węgielnego nowej świątyni.

Prace budowlane zostały zakończone w 1999 r. Dzięki przedłużeniu nawy, świątynia obecnie rozplanowana jest na rzucie krzyża łacińskiego i posiada powierzchnie blisko 200 m2. Główne wejście, znajdujące się od strony południowej wieńczy portal zamknięty trójkątnym szczytem. W narożach znajdują się pilastry wspierające gzyms kordonowy. Podobne pilastry znajdują się na drugiej kondygnacji wieży. Trzecia kondygnacja posiada kształt ośmioboku. Na wieży przykrytej namiotowym dachem umieszczono dwa dzwony („Matki Bożej Królowej Polski” i „ Chrystusa Miłosiernego”), ufundowane w 1998 r. (trzeci noszący imię „Wiesław”, pochodzący z 1985 r., znajduję się w sygnaturce na starej części świątyni). Od strony północnej znajduje się zakrystia i pomieszczenie dla ministrantów. Pochodzący z połowy lat osiemdziesiątych ołtarz ozdabiają obrazy: „Jezusa Miłosiernego” i „ Matki Boskiej Ostrobramskiej”. Otynkowane wnętrze posiada współczesne wyposażenie, wśród którego uwagę zwracają neobarokowe ławki, ufundowane przez wspólnotę parafialną w 2002 r. Cennym obiektem jest także siedemnastowieczna figura Chrystusa Zmartwychwstałego, pochodząca z Dolnego Śląska odnowiona przez chełmskiego złotnika Kazimierza Kaszubę. Przy zachodniej ścianie można również dostrzec popiersia sługi Bożego Księdza Zygfryda Berezeckiego, zmarłego w 1963 r., jednego z najbardziej szanowanych i popularnych księży w dziejach Chełma.

Rozbudowa świątyni nie rozwiązała wszystkich problemów liczącej blisko trzy tysiące wiernych wspólnoty. Obok uporządkowania otoczenia kościoła, w 2004 roku przystąpiono do budowy domu parafialnego, usytuowanego nieopodal południowo-wschodniego narożnika świątyni. Pracami kierował Ks. Jan Karaś, pełniący funkcję proboszcza w latach 2003 – 2010. Pierwszym wikariuszem w naszej parafii został ks. Krzysztof Pochwatka, który pracował tu przez 7 lat od 2004 do 2011.

W 2010 r. Ks. Arcybiskup Józef Życiński mianował na urząd proboszcza Ks. Krzysztofa Krakowiaka, dotychczasowego wikariusza w parafii św. Wojciecha w Wąwolnicy. Ks. Krakowiak podczas swojej 6-io letniej pracy doprowadził do pełnego stanu używania domu parafialnego, wyłożył wokół świątyni chodniki z kostki brukowej i w 2015 roku pomalowano kościół wewnątrz. W roku 2011 ks. Pochwatkę na stanowisku wikariusza zastąpił neoprezbiter ks. Andrzej Aleksandrowski, który posługiwał w tej parafii 5 lat.

22 czerwca 2016 roku Ks. Abp Stanisław Budzik mianował na urząd proboszcza Ks. Andrzeja Majchrzaka. Trzecim z kolei wikariuszem w naszej parafii od czerwca 2016 roku jest ks. Mariusz Kruk.